ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ
Καλλιόπη Φράγκου, Μαρία Πολυκανδριώτη, Αφροδίτη Ζαρταλούδη, Χρυσούλα Νταφογιάννη, Ιωάννης Κουτελέκος
Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2024
Έτος δημοσίευσης:
2024
Συγγραφείς:
- Φράγκου Καλλιόπη, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Εξειδικευμένη Κλινική Νοσηλευτική με ειδίκευση: «Παιδιατρική Νοσηλευτική», Τμήμα Νοσηλευτικής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, Αθήνα
- Πολυκανδριώτη Μαρία, Επίκουρη Καθηγήτρια,Τμήμα Νοσηλευτικής,Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό ίδρυμα Αθήνας
- Ζαρταλούδη Αφροδίτη, Λέκτορας, Τμήμα Νοσηλευτικής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
- Νταφογιάννη Χρυσούλα, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Εξειδικευμένη Κλινική Νοσηλευτική», Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
- Κουτελέκος Ιωάννης, PhD,Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Νοσηλευτικής Α',ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ
Ευρετήριο όρων:
Σελίδες: 290-306
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η αυτοεκτίμηση παιδιών και εφήβων αποτελεί θεμελιώδη παράγοντα για την ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη και ευημερία. Καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά και οι έφηβοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, επηρεάζοντας σημαντικά τη συμπεριφορά, τις διαπροσωπικές σχέσεις και την ψυχική τους υγεία. Η περίοδος της παιδικής και εφηβικής ηλικίας χαρακτηρίζεται από έντονες αλλαγές, που καθιστούν την αυτοεκτίμηση κρίσιμη για τη μελλοντική εξέλιξη. Σκοπός: της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της αυτοεκτίμησης νοσηλευόμενων παιδιών και εφήβων και οι συσχετιζόμενοι παράγοντες. Υλικό και μέθοδος: Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 220 νοσηλευόμενων παιδιών και εφήβων ηλικίας 9–18 ετών, που εισήχθησαν σε δημόσιο παιδιατρικό νοσοκομείο του νομού Αττικής την περίοδο 2025. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα Αυτοεκτίμησης Rosenberg στην οποία συμπεριλήφθησαν τα χαρακτηριστικά των νοσηλευομένων παιδιών και εφήβων και των γονέων αυτών. Αποτελέσματα: Η αυτοεκτίμηση του δείγματος κυμάνθηκε σε μέτρια προς υψηλά επίπεδα (ΜΤ=30,3±4,9, Διάμεσος=31). Αναφορικά με τα αίτια νοσηλείας, η πνευμονία αποτέλεσε την πιο συχνή αιτία εισαγωγής, καθώς καταγράφηκε σε 33 περιπτώσεις (15,0%), ακολουθούμενη από τη γαστρεντερίτιδα 24 περιπτώσεις (10,9%), το λιποθυμικό επεισόδιο σε 21 (9,5%), τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι σε 20(9,1%) και την ουρολοίμωξη σε 13 περιπτώσεις (5,9%). Οι παράγοντες που εμφάνισαν στατιστικώς σημαντική συσχέτιση με τα επίπεδα αυτοεκτίμησης των νοσηλευόμενων παιδιών και εφήβων ήταν το επάγγελμα της μητέρας (p=0,048), το μορφωτικό επίπεδο των γονέων (πατέρα: p=0,027, μητέρας: p=0,002), καθώς και ο τύπος ασφαλιστικής κάλυψης (p=0,011). Συμπεράσματα: Δημογραφικοί και κλινικοί παράγοντες επηρεάζουν το βαθμό αυτοεκτίμησης παιδιών και εφήβων. Η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης σε αυτές τις ηλικίες συμβάλλει στη διαμόρφωση υγιούς προσωπικότητας.
Πλήρες κείμενο PDF
